অশ্রাব্য

আৰোহণ :

আটিল ৰাতিবোৰৰ গাত ভেজা দি

আন্ধাৰৰ স’তে ঘনিষ্ঠ হয় উশাহবোৰ ।

পলকতে থাউনি হেৰায়

বাউলি হেপাহৰ আব্দাৰ বাঢ়ি যায়

অৰঙে দৰঙে দুওঁঠ পিছলাই

জোনাকবোৰ হৈ উঠে উন্মাদ !

আন্ধাৰবোৰে ফিচফিচাই তৃপ্তিৰ অৱসাদত

শিথিল হয় ঘামেধোৱা ৰাতিৰ সুঠাম দুবাহু ।

আৰু

প্রেমহীনতাত উচুপি ৰয় বিশাল আকাশ !

অৱৰোহণ:

জীৱনৰ বর্ণমালা জোঁটাই জোঁটাই পঢ়িলেও ভুল

বিচাৰি সামৰি ভুলৰ অৱধি

ভুলতে ফুলে ভুল !

দূৰৈত ৰৈ ৰৈ বাজে ভদীয়া বীণৰ বিষাদ সুৰ

প্রহৰে প্রহৰে পুষ্পিতা হয় দুখ ।

ভুলৰ শেষত ক্লান্তিৰ বোজা লৈ

হিচাপ-নিকাচ জীৱনৰ ।

বাহি জানো হয় ভুল ?

প্রেম জীৱনৰ নির্ভুল উত্তৰ !

                          

(    ই-আলোচনী "আমি অসমীয়া"  প্রকাশিত)