অনুৰোধ

মই মোৰ দৰেই থাকি ভালপাওঁ

আপুনি জানে কিমান মোক ?

হাঃ হাঃ হাঃ

বেয়া পোৱা নাই দিয়ক (বেয়া পাবলৈ বেয়া পাওঁ মই)

জীৱন ময়ো দেখিছো, মানুহ ময়ো চিনিছো ।

বেলিটোক আপুনি জোন বুলি ক’লেই

মই মানি ল’ব নোৱাৰিম দেই

যদিও মই জোনাকত সাঁতুৰি থাকো !

আপুনি জানো জানে

ভাতৰ নিহনি খোৱা মোৰ আইৰ শৈশৱৰ কথা ?

ঘৰলৈ উভটি অহা কাইটিক আপুনি জানো দেখিছিল ?

ধেলা বগা গা-টোত তেজবোৰ বৰফ কৰি উভটি আহিছিল সি

হাতৰ নখবোৰ থৈ আহিছিল ক’ৰবাত

মূৰে বুকুৱে লৈ আহিছিল দহটা বিন্ধা ।

তেতিয়াৰপৰাই পিতায়ে মোক দেখিলে আইক সুধে

এইজনী কোন অ’ ?

আৰু আপুনি কয় দুখ হেনো মোৰ বিলাসিতা !

আপোনাৰ দুখ কি ?

আপোনাক অকণমান সময় দিব নোৱাৰিলো সেইবাবে ?

নে সদায়ৰ দৰে কে এফ্ চি ৰ চিকেনৰ সোৱাদ ল’ব নোৱাৰিলে আজি ?

নে কোনোবা সুন্দৰীৰ স’তে থকা আজি ডিনাৰৰ প্রগেমটো বাটিল হ’ল ?

নে আজি ভাবিছিল

পৃথিৱী শুলে সাৰ পোৱা ৰঙীন পোহৰত ডুব মাৰি থকাৰ কথা

যি টো অসময়ত অহা বৰষুণজাকৰ বাবে হৈ নুঠিল ?

বাঃ আপোনাৰ ইমান দুখ !

জানেনে মই কেতিয়াবা নিমখ দি ভাতৰ নিহনি খাওঁ

দুখত নহয়, সুখত ।

এতিয়াও পিতাইৰ বোকোচাত উঠাৰ সপোন দেখো

আইৰ বুকুত মুখ গুজি টোপনি যাওঁ ।

মই এনেকুৱাই

কেতিয়াবা চঞ্চল জুৰি, কেতিয়াবা গোমোঠা আকাশ ।

কেতিয়াবা ওঁঠত হাঁহিৰ ফুলজাৰি

কেতিয়াবা অভিমানৰ ভৰত সৰি পৰা দুচকুৰ পানী ।

আপুনি শুনি আছেনে ? শুনক

মই যেতিয়া মোৰ স’তে থাকো

অনুগ্রহ কৰি মোক আমনি নকৰিব ।

হয়তো মই ব্যস্ত থাকিম

ফোনৰ সিটোপাৰে পিতায়ে কৈ থকা সাধু শুনাত ।